Rozdział 1 - Kuba Rozpruwacz

-Co tym razem Luc?-spytałam się śledczego

                                  -----------------

Luc. Pseudonim Lucky. Jest wolnym, 22 letnim blondynem o zielonych oczach i bladej cerze. Jest gliniarzem, a jednak ubiorem go nie przypomina. Przeważnie nosi zielona bluzę z futrzastym kapturem, czarny podkoszulek, czarne spodnie i zielone air maxy. Wspominałam, że jest wolny ?

-----------------

-Dziewczyna została pobita, poturbowana i dostała kula w głowę z odległości ok. 200 metrów

-Myślisz, że wiedziała, że ją ktoś śledzi?-spytałam zaciekawiona

-Najprawdopodobniej tak-powiedział-Inaczej nie wzywała by pomocy

-Też prawda-przyznałam mu rację

Popatrzyłam na ofiarę naszego kochanego Kubusia. A skad wiedziałam, że to robota Kubusia? Ponieważ żaden zabójca nie zostawia swoich ofiar z znakiem rozpoznawczym. Wracając do ofiary... Była to dziewczyna o różowych włosach, niebieskich oczach i bladej cerze. Ubrana była w pomarańczowo-białą sukienkę, a wokół niej było strasznie dużo krwi. Dziewczyna była w budce telefonicznej więc praktycznie całe szyby były zalanej jej krwią, a ponieważ było strasznie dużo krwi to praktycznie krew wylewała się na zewnątrz budki. W jednej ze ścian była dziura po wystrzale z pistoletu. Jeszcze zielony telefon zwisał z poręczy. 

-Był już Itsuno?-zapytałam

-Nie... O jednak tak spójrz już idzie-powiedział Luc i zaczął iść w swoim kierunku zabezpieczając teren

Odwróciłam się na pięcie i zobaczyłam Itsuno idącego w moim kierunku z aparatem.

                                 ------------------

Itsuna. Psudonim Tsunami. Jest wolnym, 22 letnim szatynem o czarnych oczach. Jest gliniarzem tak jak Luc, ale bardziej zajmuje się fotografowaniem zwłok ofiar. Ubiera się przeważnie w szary sweter, czarne spodnie, białe trampki. Zazwyczaj w uszach ma słuchawki od MP3

-------------------

-Cześć-rzuciłam 

-Hej śliczna-odpowiedział 

------------------------

Zapomniałam dodać, że straszny kobieciarz.

---------------------

-Ile musisz zrobić zdjęć?-zapytałam 

-Jakieś dwadzieścia a co?

-Nic tak się zastanawiałam, czy gdybyś skończył pokazałbyś mi je?

-Ok. ale nie obiecuję, że zaraz po pracy

-Dobra mi to nie przeszkadza. Może być o 20 w kafejce wiesz gdzie?

-Ok. Szykuje się kolejna randka-powiedział fotografując zwłoki 

-Ta chciałbyś-powiedziałam

-----------------

I jak się podoba rozdział? Wiem, ze krótki, ale postanowiłam zrobić więcej krótkich i lepszych niż mniej, a długich i gorszych. Więc komentować ♥

Ps: Itsuno i Luc nie pojawią się w postaciach ponieważ nie są najważniejszymi postaciami.

Zapowiedź Sagi "Czas"

Co się stanie, gdy nagle przed bramą do szkoły stanie jakiś zakrwawiony facet z oczami jak galaretki i zacznie się dobijać prawie zgniłą ręką?
Oczywiście twoja ciekawość weźmie górę nad obrzydzeniem i strachem, a ty będziesz starał się dowiedzieć co się stało.
Jednak będzie to twój błąd....

XXI w. 

Niby zwykła szkoła. Niby zwykłe popołudnie. Niby zwykły przechodzeń. Niby zwykłe ugryzienie. Niby zwykły mężczyzna. Niby zwykła krew. Niby zwykłe wydarzenie, ale tak naprawdę to rozpoczyna się kolejna tragedia świata.
Moi drodzy piekło na nowo zaczyna gościć w naszych skromnych progach.
Ale tym razem jest osoba, która potrafi zaradzić temu wydarzeniu.
Rasa Zombi zaczyna na nowo zasiedlać tereny. Czy Jedyny Dragon Slayer postanowi pomóc ludziom?
Odpowiedź padnie przy krańcu nadziei.
Smoki, wilkory, wilkołaki, istoty, duchy, wampiry, anioły, diabły i inni zaczynają się już gromadzić u stup potężnej wybawicielki.
Czy może teraz się zgodzi? Czy może znajdzie coś odpowiedniego na to cholerstwo?
Zanim padnie odpowiedź zastanów się po której jesteś stronie.
Tej złej czy tej dobrej ....?

Prolog

Gdybym mogła cofnąć czas, zrobiłabym to bez najmniejszego wahania. Z każdym dniem rosło we mnie przeświadczenie, że to, co się stało, jest w dużej mierze moją pierdoloną wina. Nie okazałam się wystarczająco stanowcza i nie rozmawiałam z Levi tak, jak należy. A przecież nigdy wcześniej nie miałam takiego wyrazistego przeczucia. Po raz pierwszy dotknęło mnie po przebudzeniu ze snu, w którym główna role odegrała Layla. Później, zaraz po wyjeździe Levi MacGarden, niepokój przerodził się w strach, na który nie było lekarstwa, w paniczną wręcz obawę, drażniącą  mnie od środka jak złośliwa choroba, niepozwalająca myśleć o niczym innym.

Z nadzieją i niecierpliwością oczekiwałam na najmniejszą choćby wiadomość od BBF, lecz na próżno; dokładnie od dwóch tygodni-od wtorku, ósmego lipca-Levi nie odezwała się ani razu. A przecież miała pojechać tam tylko na najwyżej cztery dni.

Ostatnia nadzieja związana była ze Świętem Snu, który skończył się wczoraj. Do tej po łudziłam się jeszcze. Teraz, we wtorek, dwudziestego drugiego lipca, siedziałam samotnie na komendzie, wpatrując się w puste okno naprzeciwko mojego biurka.
Nie tylko z powodu MacGarden byłam smutna. Wiele godzin spędziłam na komendzie, czuwając przy Wendy Marvell, która poczuła się gorzej. Lekarze jeszcze nie postawili diagnozy, ale to i tak nic nie da, bo dla umarłych takich jak ja nic nie jest w stanie pomóc.
W poniedziałek, kiedy wracałam od Wendy, wstąpiłam jeszcze na cmentarz. Nie przyniosło mi to ulgi, ale ale pozwoliło pogodzić się ze śmiercią.
Z rozmyślań wyrwały mnie podniesione głosy dobiegające z korytarza. Jeden z nich należał do Kamila, drugiego zaś nie rozpoznałam
-Nie może pan wejść dalej-tłumaczył Sadza-To jest zamknięta część komendy. Proszę dać, co ma pan do przekazania ....
-Mogę to oddać do rąk własnych pani Heartfilli! Nie ruszę się stąd, dopóki tego nie zrobię. Będę czekał, aż ....
Wyszłam z pokoju.
-O co chodzi?-zapytałam
-To jest pani Lucy Heartfillia-mruknął do nieznajomego Kamil-Proszę zostawić przesyłkę.
Mniej więcej czterdziestoletni, szczupły, lekko szpakowaty patrzył podejrzliwie
-Na pewno pani Lucy?-zapytał- Mogę zobaczyć dowód?
-Panie do cholery jasnej!-Sadzy puściły nerwy-Czyś pan oszalał? Zaraz wzywam policję ...
-Spokojnie Kamil-mój lodowaty głos najwyraźniej podziałał bo się uspokoił- Proszę oto dowód, a mogę wiedzieć w jakiej sprawie jest to panu potrzebne?
-Mam dla pani przesyłkę. Oczywiście jeśli nazywa się pani Heartfillia. To bardzo ważna sprawa i nie dam nikomu paczki
Mężczyzna kończąc swoją gadkę przyglądnął się dowodowi i uważnie spoglądał to na twarz na dowodzie to na moją twarz. Wreszcie, oddając dokument rzekł:
-W porządku. Proszę to dla pani. Na pewno będzie pani wiedziała co z tym zrobić . Błagam, niech się pani pospieszy ....
-Kim pan jest? Od kogo jest ta przesyłka?
-Nieważne kim jestem. A co do paczki, to dowie się pani po jej otwarciu wszystkiego
Mężczyzna zniknął tak szybko jak się pojawił. Stałam jeszcze z Kamilem przez chwilkę na korytarzu . Po chwili wzruszyłam lekko ramionami i weszłam do biura. Położyłam paczkę na biurku i niecierpliwym ruchem rozerwałam szary papier przyozdobiony czarną wstążką i wydobyłam starannie zbindowany plik zapisanych obustronnie kartek. Na moje oko było ich ponad dwadzieścia. Nie miałam wątpliwości, że pisała je Levi MacGarden.
Pod przyozdobioną folią spoczywała niewielka karteczka, również zapisana przez Levi

                    Cześć Lucy,

mam nadzieję, że wybaczysz mi te tygodnie milczenia, ale z pewnych przyczyn nie mogłam do Ciebie pisać.

Oddaję w Twoje ręce moje zapiski z Crokus i Diabola. Być może na początku będziesz zdziwiona ich formą, jednak z czasem dowiesz się, dlaczego tak wyglądają. Część z nich zapisana została na zwykłych kartkach, inne jednak na brulionie który Mi dałaś. Nie wiem, czy to możliwe, ale chcę, żeby trafiły one do szerszego grona odbiorców. Postaraj się o to, proszę. Być może uratują komuś życie.

Wiem, że pod koniec poprzedniego tygodnia wypytywała o mnie policja. Pewnie to Ty poinformowałeś ich o moim zniknięciu. Przepraszam ale nie mogłam.

Dziś jest dwudziesty drugi lipiec i jestem jeszcze teraz w Crokus. Wybieram się w miejsce, z którego być może nie będę mógł wrócić, ale-Kto wie?-może wszystko się uda i za jakiś czas znów się spotkamy ( a mam nadzieję, że tak ).

jeśli przyjdę do pracy we wtorek, to ta przesyłka nigdy do Ciebie nie zostanie dostarczona.

Zakładam jednak, że czytasz te słowa, a wydarzenia potoczyły się po mojej myśli, tak jak planowałam.

Tymczasem zmuszona jestem się z Tobą pożegnać.

Do zobaczenia, Przyjaciółko.

Levi

----------------------

Mam wielką nadzieję, że prolog się spodobał. 

Pomimo tego, że wg nikogo o tym nie informowałam, chcę zadedykować ten Prolog..... Miku-cha